هرکی ازم سوال کنه دوست داری به گذشته برگردی، میگم نه.

هیچ قسمت گذشته رو نمیخوام دیگه.

ولی فقط یه قسمتای خاصی از گذشته است که هییییچ وقتتتتتتتتت دلت نمیخواد ازش عبور کنی و رد شی.

اونم وقتاییه که تو قطار نورالرضا یا هر قطار دیگه ای به سمت مشهد در حال حرکتی. 

وای مشهد...مشهد...

با هیییییچ جای دنیا قابل مقایسه نیست. من که خیلی از جاهای دنیا رو دیدم، مشهد و با هیچ جا عوض نمیکنم
هیچ هدیه ای اندازه ی یه بلیط رفتن به مشهد ارزش نداره....
و امسال بعد دو سال باز رفتم به پابوسش 
جالبه من امسال شب بیست و سوم ماه رمضون تو قطار بودم.... اولش دلخور بودم.

میگفتم خدایا حالا شب قدر نمیشد تو حرم باشم.

ولی همین که زائر باشی و قرآن سر بگیری، یه حس خیلی قشنگیه 
یا ضامن آهووووو

یا علی