یا معین 

نمیدونم شماهایی که دارید الان متن من و میخونید, هرکدوم توی مدتی که از خدا عمر گرفتین, چه تجربه هایی از زندگی به دست آوردین. 

من کلا تو فراز و نشیب هایی که تو زندگیم داشتم, با وجود اینکه خیلی وقتها دلم نمیخواست خیلی واقعیات زندگی رو باور کنم, ولی بالاخره فهمیدم که زندگی, فقط شب خوابیدن و صبح بلند شدن نیست. 

یک دنیا درس توی زندگی نهفته هست که اگه متوجه اونها نشیم, زندگی نکردیم, یا حداقل از زندگی لذت نبردیم. 

البته تاوان یادگیری این درسها, زمین خوردنها, گریه کردنها و راز و نیازهاییست که در پنهان با تنهایی میکنیم که همدم تمام تنهایی هایمان است  

من یاد گرفتم همیشه روی پای خودم وایستم. یعنی به عبارت دیگه, همیشه دستهام فقط به سوی "الله" دراز باشه و لاغیر. 

من یاد گرفتم محبت رو, بی قید و شرط به دیگران هدیه کنم و در ازای آن چیزی نخوام

یاد گرفتم هیچ وقت از ظاهر, کسی رو قضاوت نکنم 

فهمیدم عزت و ذلت فقط دست خداست 

یاد گرفتم روزی من تو مشت خداست و هیچ کس نمیتونه اون و بدزده, پس یاد گرفتم خیالم تو این زمینه راحت باشه 

یاد گرفتم به داشته های دیگران حسرت نخورم چون شک ندارم حتما در عوض آن, چیز دیگری را از دست داده اند و حتما خدا بهتر از آن را به من خواهد داد و حتما خدا انسان ها را با داشته هایشان امتحان میکند. 

یاد گرفتم عشق واقعی فقط بین خدا و بنده است و هییییچ بنده ای لایق عشق پاک تو نیست 

یاد گرفتم اگه همه دست به دست هم بدهند تا من رو زمین بزنن, اگه به حق باشم و خدا یارم باشه و البته من هم تمام توکلم به خودش باشه, من زمین خوردنی نیستم 

یاد گرفتم اگه کسی رو دوست دارم, بهش بگم, جای این واژه توی دل من نیست, این واژه باید روی زبان جاری بشه و تو دل کسی که دوستش داری حبس بشه. 

یاد گرفتم به هرچی که بخوام حتما میرسم, فقط کافیه لطف خودش شامل حالم بشه   

و یاد گرفتم اگه با خدا باشم, به عرش میرسم 

شب خوش 

یا علی