همیشه فکر میکردم غربت یعنی دوری از وطن.  اما الان دیگه به نظرم کسی که از وطنش دور باشه غریب نیست ... البته چرا غریب هست ...

ولی غربت اصلی وقتی سراغ آدم میاد که قلبش بین هزاران هزار گناه گرفتار باشه, هرچی دست و پا بزنه و تقلا کنه, نتونه روح پاکی که در ابتدا خدا بهش عطا کرده رو از بند شیطان رها کنه .  

غربت یعنی از سرزمین خدا دور بودن, غربت یعنی به سرزمین شیطان فرود اومدن

غربت یعنی قلب در گرو شیطان, یعنی فراموش کردن طعم دعا, یعنی غرق شدن تو دنیایی که هرچی بیشتر میگذره, بیشتر احساس غربت میکنی, دنیایی که عطر و بوی ناامیدی و ترس داره

غربت یعنی نداشتن خدا... خدا که هست... غربت یعنی رها کردن دست خدا وقتی از رگ گردن به تو نزدیکتره

غربت یعنی پر زدن عطر دل انگیز دعا و مناجات از خونه و از دل.

من به نظرم راه جلا دادن دل فقط و فقط دو تا ذکره: صلوات و استغفار

اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ

یا علی